Griekenland kent enorme tegenstellingen: het gedeelte in het zuiden met de vele toeristen die de eilanden bezoeken. En het grote vasteland in het noorden, waar de meeste bewoners juist erg arm zijn.

Deze maand vragen wij graag jullie aandacht voor een zeer groot asiel in het arme gedeelte van Griekenland, waar de nood zelfs nu zo hoog is, dat hun honderden honden en katten al dagenlang geen vast voer kunnen krijgen.

Wij zijn als stichting hun laatste hoop.... Zullen wij er weer voor gaan?

Het aantal zwerfhonden in de straten van Griekenland loopt in de honderdduizenden! Vanwege de moeizame Griekse economie met jarenlang drastische bezuinigingen, hebben veel mensen de moeilijke beslissing moeten nemen om hun huisdieren vanwege de kosten letterlijk en figuurlijk op straat te zetten.

Met als gevolg dat er vooral in de arme provincies van de Peloponnesos overal vele duizenden voormalige huisdieren hongerig en verdwaasd rondlopen op zoek naar wat voer en beschutting. Zij zijn niet het harde leven als zwerfdier gewend en zijn opeens in een extreem moeilijke en ongelukkige situatie terecht gekomen.

Honger, ziekte en mishandeling zijn aan de orde van de dag voor straathonden in heel Griekenland, maar vooral in het grote uitgestrekte vasteland waar wij het nu over hebben.

Duizenden zwerfhonden sterven er in de zomer door de extreme hitte en dorst en vriezen 's winters dood door gebrek aan warmte, onderdak of voedsel.

Helaas worden veel zwerfhonden ook nog het slachtoffer van een langzame dood door vergiftiging, in een poging van sommige Griekse dorpen om het aantal zwerfhonden onder controle te houden.

Dit alles was voor de Griekse Katerina, na haar terugkeer uit de USA reden genoeg dat zij jaren geleden haar normale leven als leerkracht opgaf. Zij begon met het opzetten van een klein asiel in Kalamata om gewonde, zieke en invalide honden en katten op te vangen, te verzorgen en indien mogelijk te herplaatsen.

Maar jullie begrijpen dat als er maar één asiel is, in een heel groot gebied met zoveel zwerfdieren in ellendige omstandigheden, dat zo'n asiel dan snel verder en verder uitgroeit...

Katerina werkt al jaren zo'n 18 uur per dag. Behalve het verzorgen van de dieren bouwt zij ook zelf samen met enkele vrijwilligers de honderden verblijven in elkaar, met gebruik van restmaterialen van de vuilnisbelt.

Op dit moment zijn er zelfs al meer dan 1.000 dieren bij Katerina en enkele andere vrijwilligers in het asiel opgenomen. Er is zo ontzettend veel te doen om al die dieren te verzorgen, dat er amper tijd vrij gemaakt kon worden voor Facebook of andere plekken om donaties te vragen.

Inmiddels zijn er gelukkig een paar mensen die dat voor hun willen gaan doen, maar op dit moment is er gewoon geen geld meer om vast voer te kopen. Kijk maar op onderstaande video, waarop je ziet hoe Katerina in heel grote pannen zit te roeren met soya en rijstepap.... Dat is nog het enige dat zij haar dieren kan geven....

De meeste trouwe donateurs van onze stichting weten hoe ongelooflijk moeilijk de situatie voor zwerfdieren in Egypte is. Dierenmishandeling, vergiftigingen, doodschieten van dieren, etc. zijn helaas aan de orde van de dag.

Veel dieren die op straat leven hebben ernstige wonden en ziektes, zijn blind en/of verlamd. Niemand die naar hen omkijkt. Een grote uitzondering is Heidi, die haar gemakkelijke leven in Nederland jaren geleden heeft omgeruild voor het zeer moeizame land Egypte waar ze oorspronkelijk vandaan komt.

Persoonlijk heb ik al vele jaren regelmatig contact met haar. Heidi heeft al sinds 2008 een opvang voor honden en katten in Cairo (momenteel heeft ze er in totaal 430) en zet zich met hart en ziel samen met een paar andere vrijwilligers in voor deze dieren.

Sinds kort is haar opvang ook officieel erkend door de overheid, maar Heidi ontvangt helaas geen subsidies. Wel komt de politie regelmatig met een gewonde hond naar haar toe …

Alles begon voor haar met het opvangen van zwerfdieren in Cairo in 2008, na haar terugkeer vanuit Nederland. Samen met haar dochter was ze toen getuige van het feit dat kinderen op wrede wijze met kittens speelden.

Haar 8-jarige dochter Fatma kon het niet aanzien en begon te huilen. Vanaf dat moment besloot Heidi de kittens uit handen van de wrede kinderen te redden en mee naar huis te nemen.

Heidi zag in de loop van de tijd hoe er meer en meer wreedheden ten aanzien van zwerfdieren plaatsvonden en besloot om meer gewonde en zieke dieren op te vangen.

Eerst in haar beneden flatje met tuin, later vond ze een stuk land voor de geredde dieren. Ze begon met het opvangen van katten, maar al gauw werden voor haar opvang ook honden gedumpt.

Die besloot ze toen ook op te nemen. Inmiddels is hun aantal opgelopen tot 190 honden en 240 katten!

Ondanks dat Heidi’s gezondheid erg broos is – ze heeft een hersentumor gehad en reumatische artritis – zet zij zich meer dan 16 uur per dag in voor haar dieren.

Daarnaast geeft ze Engelse les aan kinderen om een beetje bij te verdienen, want de prijzen van dierenvoeding en andere zaken zijn ook in Egypte door inflatie gigantisch gestegen.

Elke dag koopt Heidi dierenvoer in (mits ze genoeg geld daarvoor heeft, want dat is een permanent probleem) en checkt ze wekelijks samen met een dierenarts alle dieren, met name op hun gezondheid.

Elke dag koopt Heidi dierenvoer in (mits ze genoeg geld daarvoor heeft, want dat is een permanent probleem) en checkt ze wekelijks samen met een dierenarts alle dieren, met name op hun gezondheid.

Daarnaast zorgt ze ervoor dat de opvang schoon wordt gehouden. Een hele klus met honden en 240 katten! De vrijwilligers helpen haar gelukkig daarbij.

Naast dit vele werk zorgt Heidi er voor dat de meeste katten en honden in haar opvang worden gesteriliseerd of gecastreerd. In mei vorig jaar werd dit gedaan voor 30 van haar katten. Maar dit kan alleen als Heidi hier geld voor heeft.

Nog meer katten en honden steriliseren en castreren is haar grote wens. Ook worden alle katten en honden gevaccineerd.

Daarnaast zorgen Heidi en haar vriendin Susan Davis uit het Verenigd Koninkrijk ervoor, dat sommige katten en honden door adoptie een goed permanent thuis krijgen in landen als Nederland, Duitsland of Engeland.

Door Ria Alonso

We ontvingen een mail, al een héle tijd geleden, dit keer niet met een aanvráág maar met een aanbevéling.

“Kijk even, dit zijn Cari en Ebony die ACT4BaliDogs runnen. Wat ze doen? Wel, voornamelijk redden, behandelen, verzorgen en opvang van honden.”

En op onze vraag daarop: waarom kiezen voor ACT4Balidogs? Kregen we dit als antwoord:

“Juist omdat zij het zo verdienen, een hulpproject waarmee ze echt verder kunnen en nèt dat beetje meer kunnen doen om de diertjes op Bali een mooier en beter leven te geven.

Het zijn 2 power girls die niet stoppen aan het eind van de werkdag. ’s Avonds - en als het moet ’s nachts - erop uittrekken als er weer meldingen binnenkomen van noodgevallen.

Dat kan van alles zijn, ziek, gewond, mishandeld en iedereen mag dierenleed melden. Of het nu door de lokale bevolking wordt gemeld of door vakantiegangers, ze gáán. Hun leven staat volledig in het teken van het redden van dieren. Veelal zijn het de honden die steeds maar weer de dupe zijn van (on)menselijk gedrag, maar ook katten en alle andere dieren, als die op hun pad komen.”

Tja, dan gaan wij er natuurlijk serieus mee aan de slag, gaandeweg stegen ze verder op onze wachtlijst en dan zijn ze nu eindelijk aan de beurt.

Natuurlijk is dierenleed in bijna alle landen ter wereld hetzelfde. Te veel zwerfdieren, honger, ongelukken, ziektes en dan als grootste gevaar: de ‘intens slechte mens’. De mensen die de dieren op de vuilnishoop gooien of zelfs in afgesloten vuilcontainers. Die dieren dumpen op begraafplaatsen, met teer overgieten, vergiftigen, de straat opschoppen. En regelmatig moedwillig pijn doen.

Op de voet gevolgd door gevaar nummer 2: de ‘onverschillige mens’. Door die laatste groep kan de eerste niet alleen zijn gang gaan maar blijft een dier daarna verstoken van hulp. Hij kan janken of mauwen van ellende maar de onverschillige mens doet net of hij niets ziet of hoort….

Overal hetzelfde liedje dus. Maar met dát verschil, dat op Bali nog een immens gevaar dreigt. Honden worden er gegeten en dus wordt er dagelijks jacht op ze gemaakt. Gratis en voor niets komen meedogenloze lieden op die manier aan hun handelswaar …

In heel Indonesië zijn er handelaren in hondenvlees actief. En ja, ook katten. Toeristen vertellen na hun vakantie op één van de eilanden over de vriendelijk glimlachende bevolking. Maar wij hebben het gezien; er zitten ook mensen tussen die met zo’n zelfde glimlach de dieren op barbaarse wijze kunnen slachten ... Indonesië is een gevaarlijk land voor (huis)dieren. Bali is geen uitzondering.

En als je ooit op Bali bent geweest had je vast medelijden met de vele straatdieren in armzalige conditie en de veelheid van puppy’s, puppy’s en nog eens puppy’s.

En heb je je wellicht afgevraagd: “is er dan níémand die hier iets aan doet?”

Ja, toch wel, 2 enthousiaste meiden met een missie om elke dag weer het nare leven van dieren te veranderen.

Maar jammer genoeg is ACT4BaliDogs geen heel grote organisatie. Veel meer dan 150 dieren kunnen ze niet huisvesten. Wat hen echter uniek maakt ten opzichte van andere, misschien grotere organisaties, is dat ZIJ dieren te hulp schieten waar anderen het laten afweten. Regelmatig zijn de meiden de enigen die op een melding afgaan. Het waarom zullen ze nooit weten.

Wel vertellen ze zelf:

Our rescue dogs are our family and they rule our world. The dogs all teamed up and have graciously allowed us to live with them in the Crazy Doggie House so we can provide them the comforts and attention they all so deeply deserve.

Wij beschouwen onze honden als familie en zij maken onze wereld. Eigenlijk laten de honden óns toe in het ‘gekke honden huis’ waar wij voor hen kunnen zorgen en voorzien van alles wat zij zo verdienen.

Wij schrokken onlangs nog van de vetgedrukte letters op hun website:

NO NEW RESCUES POSSIBLE UNTIL WE ARE ABLE TO PAY OUR VET BILLS DOWN

"Nieuwe reddingen zijn onmogelijk als we onze dierenartsrekening niet omlaag kunnen brengen."

Dat mag natuurlijk nooit gebeuren! Daarom nu vooral foto’s van dieren zoals ze gevonden werden en hoe ze zijn opgeknapt in de handen van Cari en Ebony.

Betere reclame kunnen we voor Act4BaliDogs niet verzinnen.

Bezoek hun website

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 173’

En wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knop:

Prnjavor, an unknown town in an unknown Bosnian province with an unknown municipal shelter.
And if it is up to the administrators and the authorities, it should remain that way.

Dogcatchers have been unceremoniously throwing terrified animals into the dirty, dark dungeons of the local shelter for years. A definitive final station.

No one saw them after that, they simply no longer existed. No care whatsoever, not even food or water, until they succumbed to the misery on their own.

The few who were still moving after a few weeks were still brutally beaten to death.

The municipal council and the population were satisfied with the course of events. There were fewer and fewer stray dogs on the streets.

One half did not consider the atrocities that took place behind closed doors important and the other half had no idea about it. Out of sight out of mind.

But 10 years ago, one man wanted to know what was happening behind those high walls.

Bojan Veselica is his name. An animal lover par excellence!

The immense suffering he encountered there was too gruesome for words and literally left a hole in his heart. He went to the responsible authority and managed to get into the shelter.

That same day he decided voluntarily to take on the care of the Prnjavor dogs on his young shoulders. His life would never be the same again...

After working hard in his normal daytime job, he has to quickly visit several shops to ask for stale bread and offal. Then on to the shelter, where he mixed everything in large containers. The dogs have been eagerly waiting for him all day...

They are now incredibly attached to him and completely dependent on him. They are not only waiting for food, but also for the attention that Bojan gives them.

Every living being needs that warm feeling of being seen and important just as much as food and water.

No matter how tired Bojan is every evening, he cares for his animals with everything he has, and their gratitude and affection give him the energy and motivation to continue every day.

His meagre wages for his normal daytime work largely go towards the care of the poor animals.

So far, Bojan has been able to save most of the animals from certain death. But the shelter is overcrowded.

Not long ago there were 700, but the dog catchers still bring in new dogs every day. Sometimes up to 10 a day!

There is no point in releasing recovered animals, because the dog catchers receive a few euros per captured animal.

They are then returned straight away, often in worse condition than before, often with a bullet or other injuries due to the blows and brutal methods of the catchers.

How can we show this great animal hero that we in the Netherlands and Belgium understand how difficult his life is?

He is doing so great! Besides handing out food and even simple medicine for injured animals.

But he can sometimes even have a dog sterilized at a local vet. Just to prevent puppies from being born in this horrible animal prison.

At the moment, there is still a dire shortage of dog houses.

As a result, many animals simply have to stay in the freezing winter night. This cannot be otherwise with such an influx of new animals.

Bojan is a unique person, with a big animal heart, but he suffers indescribably from the enormous animal suffering that he has to see with his own eyes every day....

It must be terribly depressing for him to encounter the same problems every month, knowing that it will never be different, but together we can at least support him and lighten his burden.

Because if Bojan wants to keep fighting for his precious dogs, we have to fight with him!

Giving up is simply not an option!

We previously asked your attention for this aid project in 2018. It is now 5 years later and this wonderful animal hero is still doing the best he can for those animals in that terrible shelter every day.

High time for another heart under his belt! Not only important to be able to pay his large bills for food and vet, but also morally very good for himself that he knows that many animal friends in the Netherlands and Belgium are happy to continue to support him. He deserves it so much!

You can donate via direct bank transfer:

NL16 INGB 0004 7841 60 attn. Animal Emergency Foundation o.v.v. '172nd Relief Action-of-the-Month'

and we ensure that the donation will be spent 100% and very quickly for this good cause.

Or donate via the button below:

Also on behalf of Bojan and his animals, thank you in advance!

Door Ria Alonso

Dit is ons kleine project nummer 112… Is het toeval dat 112 ook het noodnummer is?

Wie zal het zeggen. Maar voor de honden van Hope for Catas Strays is een noodmelding echt wel ‘noodzakelijk’.

Ja, er zijn eigenlijk andere asielen eerst aan de beurt, maar als je naar de foto’s kijkt dan snappen jullie waarom we deze keuze maken.

De Roemeense Catalina Voica heeft momenteel ruim 300 honden en katten. En zie hoe heel veel hokken zo verschrikkelijk slecht, lek en gammel zijn dat ze de naam ‘hok’ niet verdienen. De arme dieren, die straks bij herfststormen en slagregens en wat later de ijzige noorden- en oostenwinden, sneeuw en vriesnachten, in deze krotjes moeten ‘schuilen’ zijn niet te benijden. Vraag is of ze het überhaupt overleven, of ze ooit nog een lente zullen meemaken.

Plaatjes vergroten als je erop klikt. (Niet op mobiel)

Een klein verhaaltje over Hope for Catas Strays.

Catalina is al ruim 10 jaar (en ze is zelf pas 31!) bezig met het redden, veilig stellen, verzorgen en uitplaatsen van zwerfhonden en katten in Boekarest, Roemenië.

Daarnaast heeft zij het als enige (!) buitenstaander voor elkaar gekregen om de gruwelijke dodingsstations in Cornetu en Buftea wekelijks te bezoeken en de arme stakkers die daar op hun dood wachten tenminste nog iets van voer en een klein beetje aandacht te geven. Iedere keer slaakt zij weer een noodkreet als de dodingsdatum in de buurt komt om zoveel mogelijke dieren eruit te halen.

De afgelopen jaren is het haar met haar topteam gelukt om de dodingslijst telkens te reduceren waardoor de dodingen opgeschort worden.

Maar daarvoor hebben zij natuurlijk heel veel hulp nodig. Geld, middelen, en vooral ook het delen en bekendmaken van de hopeloze dieren die zo hard een levenskans verdienen.

Daarnaast heeft zij het voor elkaar gekregen om een kliniek midden in Boekarest te openen waar natuurlijk ook de lokale bevolking terecht kan met hun dieren. De rekeningen van de dierenarts liepen op een gegeven moment zó hoog op dat er is gekozen om dan zelf maar een kliniek te beginnen. Ook daar worden gemiddeld zo'n 40 a 50 honden en katten dagelijks verzorgd.

Sinds 3,5 jaar is er ook een Nederlandse tak van de shelter. Inmiddels is deze stichting officieel zodat er, met een beetje geluk, ook dieren hier in Nederland geadopteerd kunnen worden.

Brigitte Cuypers reist elke 3 maanden voor enkele weken naar Roemenië. Slaapt bij Catalina in haar sobere appartementje en werkt dan net zo hard mee. Brigitte heeft veel respect voor Catalina die, naast haar 16-urige werkdag, thuis nog een man en een 3-jarig zoontje heeft om voor te zorgen.

Ook Brigitte mag inmiddels het dodingsasiel binnen. En dat went nooit, bekent ze. In Buftea is ze ook binnen geweest en ze zegt: daar doden ze niet. Tenminste… niet zelf. Ze laten de honden eenvoudig, goedkoop, maar toch effectief gewoon verhongeren … Dood zúllen ze!

In het asiel van Mogosoaia proberen ze ook een ingang te krijgen… ook zo’n berucht asiel.☹

Terug naar de hokken.

Momenteel zitten er dik 200 honden, grotendeels uit de ‘kill shelters’. Heel veel getraumatiseerde honden ook, die mogen blijven waar ze zijn omdat het niet verantwoord is om deze in een gezin te plaatsen. Ook deze honden die letterlijk door het leven getekend zijn verdienen het om een toevluchtsoord te hebben en dat hebben ze bij Catalina.

Dat betekent wel dat het constant een enorm gevecht is om alles te onderhouden, de dieren en het terrein.

En nu zijn de hondenhokken bijna allemaal versleten...

Facebook pagina

De barre weersomstandigheden eisen hun tol... extreme zomers, extreme winters. De houten hutten zijn kapot of finaal verrot en geven niet meer de broodnodige bescherming tegen de kou die eraan staat te komen.

Daarbij zijn er meer dan 60 puppies, die ze uit de kill shelters hebben gehaald, inmiddels zó gegroeid dat ze niet meer samen in 1 hondenhok kunnen slapen.

Dus is er ook nog een groot tekort ontstaan 😰.

Daarom laten wij van Dierennood nu een SOS uitgaan.

Het mag toch niet gaan gebeuren dat een groot deel van de honden, die het toch al slecht hebben getroffen in hun leven, ook nog de vriesdood gaan sterven?

Dat is niet waarvoor Catalina en Brigitte hun leven hebben gered.

Help ze alsjeblieft met een dak boven hun kop! Vermeld daarbij het noodnummer: 112.

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein Project 112’

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

That exactly second when you stop the car and take the most fragile, sick, malnourished and scared little puppy, and you know that from that moment on he will never feel like that again. For me.....that moment is worth living for.

Just that one moment when you stop the car and pick up the most vulnerable, sick, malnourished and scared little puppy, and you know that from that moment on he will never have to feel that way again.
For me... that moment worth living for.

These are the words of Elena Vicol, from Bacau, Romania, with which she begins her story when we ask her for information. She is one of the many rescuers in Romania and to describe her I would have to use superlatives. She also distinguishes herself from the other rescuers we know. Because never, ever, do we or anyone else appeal to her in vain! It does not matter from which killing station or from which part of Romania the request comes, every animal in need is welcome. She will always do everything she can to create a place in her packed shelter.

Since 2016, her entire life has been about animals. And the road she has taken since then to get to where she is now has been long and difficult. This is her story.....

At the time, she worked in a retirement home in a village far away from the city. She saves one, two, three dogs, and soon it becomes known throughout the village. People bring her puppies, discarded and injured dogs, cats and kittens. She houses the first few animals in her office and takes them with her as therapy for the old people, who clearly enjoy this. But after a year she has a garden full of animals and this is where she builds her first shelter.

But then something incredible happens. The same people who first brought her dogs and cats suddenly turn against her. Elena and her animals are now hated. They become victims of poisonings and all kinds of bullying that ultimately lead to Elena's departure with all the animals. The villagers won and drove her out! Elena has to start all over again.

On her own, with the help of her mother, bank loans and, above all, a lot of hard work, she eventually builds a new shelter at the place where her grandparents once lived. That village was abandoned by everyone decades ago due to the large number of landslides that occurred there. Peace and space for her and her ever-growing group of animals.

She now cares for 400 animals here in a green oasis. Mothers with puppies, abandoned kittens, sheep and goats, bunnies, disabled animals, fearful and clingy, abused and unwanted. From the street, from various killing shelters, at the request of people or even the police. They all find a place here. She always answers with the same words and without having to think about it: “he/she is welcome dear”!

Kido also finds a place with her. Kido is the victim of a sickening bet between two drunken men that results in both of his front legs being partially severed. Bystanders alert the police and they take Kido to the nearest vet. He asks the men to contact Elena Vicol, knowing that she will do everything she can to help this horribly abused dog. Of course, Kido is welcome!! After a few nights in the clinic, he moves to the shelter of Elena and Bogdan - now her husband - where he will continue to be cared for by Elena's mother.

Elena's love for animals is boundless. And her fight against the injustice done to these animals in her country continues unabated. But the biggest battle she fights takes place within herself. Her inner battle between what she wants to do and what she can do.

How fantastic it would be to be able to ease that struggle. Even if it is only temporary. It would give her some peace in these terribly difficult times, when the number of animals in need is growing explosively and donations are decreasing. Together we can ensure that all these animals get what they are entitled to and what they deserve. Quite simply a life without fear and pain, right?

As Elena concludes her story with the following moving words: “Dogs in Romania deserve more .....not only crumbs of happiness but the entire pie. I know many years will pass until their rights will be respected, but I'm here to fight for them until then!

Dogs in Romania deserve so much more...not just the crumbs of happiness but the whole cake!

I know that many years will pass before their rights are respected. Until then, I'm here to fight for them!

Thank you for that, dear Elena.

https://www.facebook.com/vicol.elena.5

You can help these animals immediately by transferring an amount to:

NL16 INGB 0004 7841 60 attn. Animal Emergency Foundation o.v.v. 'Aid project 171'

And we ensure that your donation will only be spent on this aid project.

We do not allow deductions for salaries, housing or unnecessary frills.

Or donate via the button below: