Ingrid Martens has been our contact person for Sasha's shelter for 10 years.
She and our Hanno Berger co-authored the project below.

Essential for the many stray animals in their environment…

Since the beginning of our foundation, Sasha has been committed to helping dogs in need in Nis, Serbia.

He and his team have rescued thousands of animals from the streets—abuses, roadkill, old, or abandoned as puppies.

His shelter always had room for 750 dogs, on a property where they could run and play freely. A magical place for discarded souls.

But now, sadly, the shelter must close permanently.

Sasha never gave up……

Over the years, he was often threatened with eviction. But Sasha never gave up. Because he knew he wasn't breaking the law—he was giving life back to more than 2,000 dogs who had been discarded as if they were worthless.

And now... the inevitable has happened. Urban development is claiming the land. Fortunately, about 500 dogs have already been able to move to a small plot of land Sasha had already purchased.

However, 250 dogs had to stay behind…

For those left behind—often elderly and vulnerable—there's no place left. We hardly dare to say what will happen to them if we do nothing. For them, there's no way out...

Perhaps a miracle after all?...

But... suddenly, a glimmer of hope seems to be emerging for those 250 dogs left behind.

Sasha has been loaned a piece of land where all 750 dogs could live.

But there's nothing there yet: no fencing, no water, no electricity, no shelter. A barren expanse, but with the potential to transform it into an ideal habitat.

What's left for them now... are you. Our loyal followers.

You who—just like Sasha—don't look away.

Ingrid and we are especially grateful to the long-distance adopters of dozens of his dogs!

Biggest challenge ever...

But now we face our greatest challenge ever.

Please help...

We also want to create a safe place for those last 250 dogs - together with the other 500.

To begin with, an indoor fence is urgently needed, such as for puppies and vulnerable animals.

Even though the money isn't quite there yet, they've already started...

And after that, many basic facilities still need to be provided...

Ultimate request...

Ze hebben slechts veertien dagen. Twee weken waarin beslist wordt over leven en dood. Veertien dagen die allesbeslissend zijn voor de honden die terechtkomen in killshelter Breasta in Craiova / Roemenië.

Een van de vele killshelters in Roemenië waar de honden zonder pardon na veertien dagen gedood worden.

Gelukkig is daar ook nog dierenrechtenactiviste en dierenredder Cerasela Matei die al sinds 2014 met hart en ziel vecht voor deze dieren.

Oud, jong, ziek of gewond....

Twee keer per dag rijdt de wagen van de hondenvangers naar het dodingsstation om de gevangen honden op hardhandige wijze binnen te gooien.
Hartverscheurende beelden die voor altijd op je netvlies blijven. En het lawaai van gillende en huilende honden die aan de vangstok hangen gaat je door merg en been.
Ze maken geen enkel onderscheid, de hondenvangers! Oud, jong, ziek of gewond. Zwangere honden en pups met of zonder moeder.
De laatste tijd ontdekken we zelfs gehandicapte honden, blind of zoals in het geval bij Kenzo, niet verlamd maar zonder achterpoten. Geamputeerd of afgehakt? Niemand kan het ons vertellen.
Voor Kenzo is er gelukkig een goede plaats gevonden bij een bevriende dierenredder die meerdere gehandicapte honden onder haar hoede heeft!

Met een smekende stem...

Sinds 2020 heeft Cerasela ook haar eigen opvang maar al vanaf 2018 gaat zij elke dag naar het asiel om te zien welke honden er nieuw zijn binnengebracht. Van elke hond maakt zij foto’s of video’s en post deze op een speciale FB pagina in de hoop dat iemand deze honden ziet en wil of kan helpen.

De terugkerende video’s van de honden die hun laatste dagen in gaan met de smekende stem van Cerasela op de achtergrond: It’s a boy/girl, is there please somebody for him/her? grijpen je naar de keel.
De meeste van hen, al dan niet gesponsord vinden een plek in haar privé asiel. Van daaruit probeert zij zoveel mogelijk adopties te regelen. Elke plaats die vrijkomt biedt weer perspectief voor een ander ter dood veroordeelt dier.

Iedere dag er wel een bij

Maar haar asiel stroomt vol in sneltreinvaart. Op dit moment zijn er ongeveer 250 honden. Helaas gaat er geen dag voorbij zonder dat het aantal toeneemt. Tijd maar vooral geld ontbreken zodat Cerasela haar opvang gewoon niet op orde krijgt.
Door de snelle toename van dieren worden er alsmaar plekken bij gecreëerd met wat provisorisch in elkaar geflanste hokken. Aan reparatie en renovatie van allerlei zaken komt zij niet toe.
Het grootste deel van haar shelter bestaat uit zand. De meeste hokken hebben geen betonnen vloer en geen dak. Bovendien zijn de meeste hokken kapot of lek.
Bij regen of sneeuw wordt de opvang één grote modderpoel en de dieren worden drijfnat. In de winter is er geen beschutting tegen sneeuw en kou en in de zomer geen schaduw of beschutting voor de hitte.
Ze moeten het dan doen met wat schaduwnetten die bij elke storm kapot waaien en weer opnieuw aangeschaft moeten worden.

Dringende levensbehoeftes

Al jarenlang probeert Cerasela permanente oplossingen te vinden voor al deze problemen. Maar het geld wat ze krijgt aan donaties is steeds dringend nodig voor andere levensbehoeftes zoals voer, sterilisaties en dierenartskosten.
Als dierenrechtenactiviste heeft zij al verschillende rechtszaken aangespannen tegen de gemeente Craiova en tegen de organisatie die de hondenvangers levert.

Zij heeft meegewerkt aan het opstellen van een wet die nu in het Roemeense parlement ligt om deze dodingen te verbieden. Alle hoop is nu gevestigd op de nieuwe president.

Steeds voller

Maar zoals iedereen weet malen ambtelijke molens langzaam en zeker in dit land. Intussen worden er nog steeds honden gedood. Wordt het asiel van Cerasela steeds voller.
Wordt het steeds moeilijker om zelfs maar eten voor al deze onschuldige zielen te kopen. En….. wordt de toestand in het asiel steeds schrijnender. Alles roept, nee schreeuwt om hulp.
Kijk naar de foto’s en oordeel zelf. Hoe kunnen wij “nee” zeggen tegen een vrouw die ons respect en daarmee onze hulp dubbel en dwars verdient?